Metody badania stanu ujścia mieszków włosowych

Włosy są wizytówką każdego człowieka. Nic więc dziwnego, że większość osób, kiedy zaczyna dostrzegać ich nadmierne wypadanie prowadzące do łysienia lub nagłe, zbyt mocne przetłuszczanie się kosmyków szuka pomocy u specjalistów. Przyczyną tych stanów może być wiele dolegliwości. Dlatego warto wykonać szereg badań u dermatologa, a także zbadać ujścia mieszków włosowych na przykład u trychologa. Jakie wykorzystuje się w takiej sytuacji metody?

Trichoskopia jako metoda badania stanu ujścia mieszków włosowych

Najdokładniejsze badanie stanu ujścia mieszków włosowych, jednocześnie bezbolesne i  nieinwazyjne to trichoskopia. Opiera się ona na technice wideodermatoskopii i  wykorzystuje specjalne kamery, które mocno powiększają obraz. Dzięki temu specjalista jest w stanie ocenić zarówno strukturę skalpu jak i samych włosów. Zazwyczaj podczas badania sprawdza trzy różne okolice, na przykład potyliczną, skroniową i czołową. Zabieg ten pozwala na różnicowanie łysienia androgenowego z telogenowym. Metoda ta umożliwia także ocenę aktywności chorób zapalnych takich jak np. liszaj rumieniowaty układowy.

Cyfrowe testery stanu skóry

Obecnie, żeby zbadać stan ujścia mieszków włosowych, nie trzeba korzystać już z dawniej wykorzystywanych technik inwazyjnych. Firmy takie jak Salon Beauty Skin Expert udostępniają swoim klientom cyfrowe testery stanu skóry. Pozwalają one na analizę zarówno stanu skóry na twarzy i ciele, jak i skalpu oraz włosów. Technika ta pomaga specjaliście wstępnie ocenić kondycję mieszków włosowych i zalecić dalsze badania, które często są już inwazyjne. Wśród najpopularniejszych technik wykorzystywanych do diagnostyki chorób włosów można wymienić:

• dobowe wypadanie włosów,

• test mycia,

• test pociągania,

• ważenie włosów,

• mikroskopię świetlną,

• mikroskopię w świetle spolaryzowanym,

• elektronową mikroskopię skaningową i transmisyjną mikroskopię elektronową,

• fototrichogram,

• refleksyjną mikroskopię konfokalną,

• trichogram,

• trichogram jednostki powierzchni.

W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie oceny histopatologicznej skóry owłosionej głowy. Metoda ta wciąż jest jedną z najistotniejszych w diagnostyce trychologicznej. Jest jednak dość inwazyjna, ponieważ niezbędne jest wykonanie czterech do sześciu wycinków pobranych z różnych części skalpu.